In de Noorse mythologie kennen we Hel (ook wel bekend als Hela, Vrouw Holle, Holda en Hulda)
de mysterieuze godin van de onderwereld (Helheim) en de dood.
Ze staat in de oude religie bekend als de moeder godin, die de zielen na hun dood liefdevol opneemt,
in haar onderaardse rijk, ongeacht hun rang of stand.
In de Noorse mythology word dit rijk beschreven als grauw
maar zeker niet als de hel die we tegenwoordig voorgespiegeld krijgen. Het bijzondere is wel dat in verschillende oude culturen over de hele wereld het onderaardse rijk ook als grauw, grijs of mistig word beschreven
De mensen die een heroïsche dood waren gestorven, terwijl zij anderen beschermde en vochten voor vrijheid,
gingen terug naar "vader de lucht" of te wel de hemel.
Daar mochten ze de rest van hun zielenleven in luxe rusten als dank voor hun offer,
zij keerde niet meer terug naar de aarde en bleven zoals ze waren.
Maar de zogenoemde oude zielen, die weer terugkeerde naar de aarde om zich te ontwikkelen door soms harde
maar wijze lessen te leren, keerde na hun dood terug in de de schoot van de moeder om opnieuw geboren te worden.
De godin Hel was de beschermster van deze oude zielen.
Ook kleine kinderen die helaas te vroeg overleden keerde terug in de schoot van deze aarde moeder.
Het rijk van Hel werd voorgesteld als een soort ruimte onder de grond, een soort baarmoeder zeg maar.
Het is dus ook niet zo gek dat mensen vroeger dachten dat grotten, grafkelders maar ook
water putten de toegang naar Hel's rijk waren.
Deze poorten van Hels rijk werden bewaakt door honden zij hadden de taak de zielen te beschermen,
vandaar de naam Hellehonden.
Offers werden gebracht op deze punten om Hel en de bewakers van Hel positief te stemmen om ons,
na onze dood weer op te nemen in haar rijk.
Denk maar eens aan de muntjes die we tot op de dag van vandaag nog in water putten gooien.
Dit gebruik stamt nog af van het oude geloof!!
Helaas is met de komst van het christendom deze godin Hel omgevormd tot een slecht beeld
zoals we dat nu van de hel hebben, een plaats van vuur en pijn.
De samenleving is toen omgevormd van een matriarchale tot een patriarchale,
we aanbidden nu alleen nog maar de vader in de hemel en zijn de moeder vergeten.
In de Noorse mythologie wordt Hel voorgesteld als half beeldschone vrouw en half rottend lichaam.
Ze beoordeelt en bepaalt het lot van de zielen, ze begeleidt haar uitverkorenen met onveranderlijke steun.
Ze maakt naar gelang de sluiers tussen de twee werelden, dikker of dunner,
waardoor ze de doorgang toestaat of voorkomt als ze wil.
Ze is een krachtige beschermster.
De oude sjamanen riepen deze geweldige godin aan voor bescherming en
begeleiding tijdens hun magische rituelen en hun ziellereizen.
Hel staat bekend om haar alles overstijgende mededogen, maar ze neemt geen genoegen met half werk.
Ongeacht hoe moeilijk het ook is, de waarheid onder ogen te zien, je moet er doorheen.
Als je bij Hel aan tafel mag zitten, liggen er geen zachte kussentjes op de stoelen,
ze geeft geen pleisters voor een etterende wond.
Ze verwacht spirituele evolutie, geen excuses.
Toch is Hel vol met compassie, beschermend maar niet opdringerig.
Ze biedt een veilige plek voor genezing en volledige aanvaarding, ondanks haar afschrikkende uiterlijk.
Probeer jezelf niet mooier voor te doen voor Hel, juist onze imperfecties zijn heilig voor haar!
Kruiden heilig voor Hel zijn:
Taxus de boom met haar giftige rode bessen die altijd op kerkhoven geplaatst worden voor hun troost.
De Plataan, de bomen met de harde bast die opensplijt tijdens het groeien waardoor ze een spookachtig uiterlijk krijgen.
De Vlier die de poort naar de onderwereld bewaakt tussen haar wortels.
Absint bij ons bekent onder de naam Alsem,
de plant met entheogene stoffen die ons dichter bij het goddelijke brengen en het goddelijke in onszelf laat zien.
Bitterzoet met zijn prachtige rode bessen,
de naam Bitterzoet verwijzend naar haar half beeldschone en half ontbindende lichaam.
Maar ook de prachtige en zeer sterke Heleborus die in Februari al in bloei staat, al ligt er nog sneeuw.
En als laatste de Belladonna, een dodelijke schoonheid, bij ons bekent onder de naam Wolfskers word
o.a met Hel geassocieerd.