HET VERHAAL VAN Mabon

 Mabon verdwijnt drie nachten na zijn geboorte en zijn moeder Modron treurt om zijn verlies.
Ze doet een oproep aan de kampioenen van het land om haar kind terug te vinden.
In eerste instantie hebben de zoekers geen idee waar ze beginnen moeten met zoeken,
want de verdwijning van Mabon is nogal mysterieus.
Maar Modron vertelt hen dat als er ook maar één kans bestaat om haar kind te vinden, zij daarbij de hulp van de vijf oudste en meest wijze dieren op aarde moeten vragen.
Dit zijnde de Merel, het Hert, de Uil, de Adelaar en tenslotte de Zalm.
Als zij ook maar aan elk van hen slechts 1 vraag mogen stellen die zal moeten luiden:
"Vertelt mij, of gij ook maar iets weet van de verdwijning van het kind Mabon, zoon van Modron." Elk dier heeft belangrijke aanwijzingen en herinneringen die de zoekers begeleiden op hun zoektocht. Uiteindelijk vinden ze Mabon terug. Hij zat al die tijd al veilig in de baarmoeder/buik van zijn moeder waarin hij, op magische wijze terug gekeerd was. Modron's moederschoot is een verzorgende en magische plek vol met vele uitdagingen die bedoeld zijn om Mabon 's kracht en wijsheid te vernieuwen, zodat hij kan worden herboren als kampioen van zijn moeder en hij als bron van alle vreugde en licht opnieuw zal schijnen. U vindt dit verwarrend en misschien zelfs dom. Waarom zou Modron een oproep doen en de mensen in het land vragen om haar zoon te vinden als ze zelf al lang wist waar hij was? Waarom zou ze schijnbaar de zoekers hun 'tijd en energie verspillen? Het antwoord ligt in de wetenschap dat haar zoon Mabon een symbool is voor het licht en de vreugde van het goddelijke in ieder van ons. Ze stuurde de zoekers niet op deze zoektocht voor haar voordeel, maar voor hen voordeel. Want tijdens deze zoektocht waarbij ze de raad van de wijze en oude wezens van haar bos nodig hadden, leerden ze veel over hun wereld en over zichzelf. En leerde ze om te zoeken naar waarheid en wijsheid in plaatsen waar ze zelf nooit aan gedacht zouden hebben. Dit is een zoektocht die ook vandaag de dag,  ieder van ons nog steeds moeten ondernemen. Dit verhaal herinnert ons eraan om respect te hebben voor alle wezens van onze wereld. Want zij hebben een wijsheid die ze gewoon met ons delen, als wij alleen maar op een andere manier naar hen willen kijken.
En zodat we ook niet vergeten dat uiteindelijk het licht en de vreugde die we allemaal zo wanhopig zoeken, te vinden is bij de bron, in ons waar het al die tijd al was.
Het is aan ons om dapper genoeg zijn om er wederom geboorte aan te willen geven vanuit onze eigen ziel.